Ik verhuis!

Omdat ik niet helemaal tevreden ben met de lay-out en de interactiviteit van dit weblog, ga ik verhuizen naar reislogger, dat die opties in mijn ogen wel heeft. Dit dagboekje wordt dus niet meer bijgehouden. Wil je op de hoogte blijven van mijn reisavonturen, verhuis dan mee naar pelgrimgerard.reislogger.nl/

It Giet Oan!

Vandaag was mijn controle-foto in Den Haag, met direct vonnis. Zoals het kopje boven dit stukje al doet vermoeden, was de uitslag gunstig. Het gaat dus door, it giet oan! Ik heb de afgelopen maanden voor honderden euro's aan uitrusting gekocht en honderden kilometers geoefend, maar pas nu is het zeker.

Wel heb ik, in een goed gesprek met de longarts, de assistent en Henriëtte besloten de reis in tweeën te knippen. Het is nu de bedoeling begin juni vanuit Zuid-Frankrijk terug te reizen voor een dan geplande scan en bloedonderzoek. Zonder deze 'knip' zou de scan pas begin augustus kunnen plaatsvinden en da's teveel risico.

Zoals de plannen nu zijn, gaan we na die scan lekker met de camper op vakantie en loop ik daarna hopelijk het 2e, Spaanse gedeelte van de Camino.
Ik zie wel, voorlopig staat het licht op groen: it giet oan!

J.C.

Ik ben chagrijnig. In mijn nieuwe wandelsokken vallen gaten, overigens liefdevol gestopt door mijn vrouw. Maar ja, als je chagrijnig bent, geef je je niet zo maar gewonnen. Komt nog bij dat ik gisteren in een poging de rits van een eveneens nieuwe fleece-trui te repareren, die trui bijna tot vest promoveerde.

Dan naar even aan de gang met de net aangeschafte tablet. Je raadt het al: totaal vastgelopen op een systeem update. Die op zijn beurt ook weer mislukt is, Niets lukt, niets helpt, Maar ach, het zijn maar spullen, waar maak je je druk over?

Nou, waar ik me druk over maak, wat er eigenlijk achter zit, is de aanstaande controle-foto in het ziekenhuis. Is die foto foute boel, dan gaat de hele onderneming niet door en is het -nog zwarter- misschien wel einde wedstrijd... Mja, wat kan je doen? Niets, wat ik kon doen, heb ik gedaan: stapje voor stapje mijn medicijnen (lees: pijnstillers) afgebouwd en de kilometers juist opgebouwd.

Wat nu nog rest, is een laatste chagrijnige uithaal naar de heer J.C. te B. Dit heerschap beweert namelijk in de rust van de wedstrijd tegen K. met 2-0 voor te staan. Ik ben bang dat de meeste mensen die ooit tegen K. hebben gespeeld, die wedstrijd verloren hebben. Om te beginnen sta je al voor de aftrap 0-2 achter, speel je altijd uit en tellen de doelpunten van K. dubbel. Op zijn best kom je dus diep in blessuretijd gelijk, waarna je er via strafschoppen alsnog uitvliegt.

Behalve natuurlijk als je J.C. heet, maar da's logisch. En natuurlijk kan Hij geluk en gelijk hebben, ik wens het Hem allebei in ruime mate toe. Maar Zijn Boodschap luidt dat je een slechte pot hebt gespeeld, als je niet wint. Eitje! En daar word ik pas echt chagrijnig van!

DDay-3Weeks

Omdat het prachtig, zonnig weer was, heb ik eerst 's ochtends met Henriëtte en Tobi een wandeling naar Willige Langerak gemaakt. Terug liepen we onder aan de dijk, beschut tegen de snijdende noord-oostenwind.

Na de lunch (kliekje pasta, mjum) heb ik even overwogen de rest van het programma over te slaan, maar ja, uiteindelijk heb ik daarmee alleen maar mezelf. Ik liep eerst over de dijk, heerlijk met mijn hoofd in de zon en de wind in de rug.

Omdat ik de kale weilanden terug vreesde, besloot ik een stukje af te steken door niet via de Bergweg en de Kadijk te lopen, maar via de Bovenberg, in de beschutting van de huizen. Tussen de vele bungalows en boerderettes staan ook nog tal van fraaie, oude boerenhoeves. Deze trainingsweek zit erop, nog maar drie! te gaan...

Zon en hagel

Dankzij het onvolprezen buienradar stelde ik mijn start vanmorgen een minuut of 10 uit, at lekker een banaantje terwijl buiten de hagelstenen de straat bombardeerden. De hagel ging over in zachte regen en in de laatste druppels vertrok ik voor de mars van vandaag: 20 km. met bepakking.

Het lopen ging iets minder soepel dan gister, ik vermoed dat er nog een beetje vermoeidheid in de benen zit. Gelukkig heb ik nog geen blaren opgelopen, ondanks het feit dat er nu al in 2 van de 3 paar gekochte wandelsokken een gat en slijtageplekken zitten. Omdat ik de bonnetjes niet meer heb, bestond mijn wraak uit het schrijven van een slechte review op de site van Vrijbuiter.

Gelukkig heb ik mijn hardloopsokken van Falke nog, die vandaag prima voldeden. Ik denk dat ik dan maar een paar wandelsokken van Falke bijbestel, maar niet bij Vrijbuiter. Mijn rondje van 15 km. wordt een beetje eentonig, maar goed, ik hoef nog maar een dikke maand vol te houden. En morgen heb ik een fijne rustdag, mede vanwege de fysio.

Out of Paradise

Vandaag was het weer winter, koud met heel af en toe een waterig zonnetje. Op zich wel goed wandelweer voor de eerste keer 20 km! Na 2¾ uur pauzeerde ik thuis voor de lunch, om na drie kwartier de laatste 5km te lopen. Dit deed ik met lusjes rond Bonrepas en Schoonhoven-Oost, waar ik bij de laatste locatie een goed overzicht kreeg van alle bouwactiviteiten.

Wie de foto's en filmpjes op dit blog tot nu toe heeft bekeken, moet haast wel denken dat ik in een ongerept paradijsje woon, maar helaas zijn Adam en Eva ook uit mijn woonplaats verdreven. Vroeger (opa vertelt) was Schoonhoven prachtig als je uit Utrecht aankwam. Je zag van verre al de kerktoren en de hoge bomen van het park en als je dichterbij kwam ook de fijnere silhouetten van het stadhuis en de watertoren en de door lelijkheid mooie schoorsteen van de Hasco.

Tegenwoordig rijd je eerst langs industrieterreinen en een paar lukraak in de polder gedropte woonwijkjes, met als enige voorziening een megalomaan grote en door ontwerp en materiaalkeuze nu al verpauperd uitziend schoolcomplex. Bah! Kijk en huiver. O ja, de 20 km. ging goed. Ben wel moe, maar vanavond ga ik lekker uit eten met vrouwlief bij Springer en genieten van het afscheidsconcert van 'The Good Brothers'.

Lente!

Ja, zo wordt wandelen wel heel leuk! Hoewel, voordat ik de straat uit was, lag ik al voorover op mijn knieën door een bevroren plas. De schade viel mee, wat schaafwondjes en een gedeukt ego. Gelukkig was het weer te mooi om lang te somberen: het leek wel lente! De 15km. met rugzak vlogen om, ondanks (of dankzij?) de vele korte stops voor de foto's van bijgaand filmpje. Enjoy :)